NEVER SURRENDER


 De zwerfkatten hier, het zijn er drie, worden dagelijks gevoerd. Bij de vissersbootjes liggen hele luie katten die verse vis toegeworpen krijgen.

De zwerfkatten liggen altijd in de zon te luieren. Twee zwarte en één cyperse. De Portugese vrouw die ze brokjes geeft zit vaak naast ons op het terrasje aan de boulevard. De ene keer in het gezelschap van haar vader of twee vrienden. Ze vindt Missy geweldig en de liefde is wederzijds. Ook omdat Missy altijd brokjes krijgt. Ze herkent de dame van een kilometer afstand. Laatst op het strand. Ze bleef maar trekken aan de riem. En ja hoor, daar kwam haar vriendin aan.

Vanochtend was ik even langs dr.Pinto gegaan. Mijn ogen zijn ontstoken, ze branden in mijn hoofd en de huid er om heen jeukt en schilfert. Ik kreeg eindelijk een goed zalfje. Over vijf dagen moet mijn huid weer normaal zijn. Ik hoop niet dat het besmettelijk is. Ik was mijn handen weer 20x per dag. Ik heb steeds iets. Grieperig enzo.

Dus, na mijn bezoek aan dr. Pinto, gingen Missy en ik een wandeling maken over de boulevard. We waren van plan terug te lopen over het strand. Halverwege kwamen we Missy's vriendin tegen. Ze werd begeleid door twee mannen en een Jack Russell. Missy had maar één doel voor ogen: brokjes. Dus de Portugese vriendin rommelde in haar tas toen de Jack Russell ineens Missy aanviel. Hij zette zijn tanden in haar nek en weigerde los te laten. Missy gilde en er waren twee mannen om die Jack Russells kaken te openen. Missy janken van de schrik. Ik voelde aan haar nek. Er was gelukkig geen bloed. De Jack Russell kreeg flink op zijn donder. De man bood zijn excuses aan en vermoedde dat de Jack Russell Missy aan zag voor een kat. Missy kreeg brokjes die ze gretig op at. Goed teken want een gewonde en getraumatiseerde hond heeft geen eetlust.

We zijn maar naar café Willem gegaan. Ik koffie, Missy een Marie biscuit. 

Nog een weekje en het vanzelfsprekende milde klimaat wordt ingeruild voor een Nederlands regenseizoen. Dat is dankzij de klimaatverandering 8 maanden per jaar regen. Ik vind het onleefbaar en doe alles om in Zuid-Europa te blijven. Vrieskou met een blauwe hemel, oké. Elke dag bewolkt en regen: ik verlies de wil om te leven. Ik ben bang dat ik niet de enige ben.



Reacties