Portugese hondjes hebben net zulke korte pootjes als hun baasje. Ik word hier gezien als lange sliert
Ik voel me al een week um pouco doente. Niet doodziek maar ook niet blakend van gezondheid. Keel- en oorpijn. Dokter Pinto heeft inloopspreekuur. Ook zo'n keurige Portugese man. Ik ben vorig jaar bij hem langs geweest. Hij gaf me een receptje en ik moest een prik halen bij de apotheek.
In de apotheek trok ik een nummertje. Toen ik aan de beurt was werd ik door een jongeman meegenomen in een zijkamertje. Ik moest mijn broek laten zakken en hij stak een naald in mijn bil. Weer netjes aankleden. Ik kreeg medicijnen mee. Klaar.
(Ook al ben ik alleenstaand, ik word van alle kanten in de gaten gehouden. Mijn stappenteller was gisteren ontevreden. En mijn supersonische elektrische tandenborstel keek boos. Hij vond dat ik niet lang genoeg gepoetst had. Het ergste is Google foto's. Die geeft ineens een diashow van jaren geleden. Over een periode die ik juist probeer te vergeten. En dan al die mails die vragen om een recensie of een ster.)
Hij heeft tot half 12 inloop spreekuur. We gaan eerst maar wandelen en kijken hoe ik me daarna voel. Het is vandaag vrijdag. Ik laat een dikke fooi achter voor Rosa en haar twee vriendinnen. En wens ze um bom fim de semada.
Het weerbericht gaf 6 graden aan in Monte Gordo. Maar als de zon eenmaal hoog staat is het behaaglijk. Wel jammer van dat eeuwige geschuur en gehamer van de bouwvakkers die een nieuw appartementen complex uit de grond stampen.
Naar het strand waar Missy op strandpleviertjes jaagt. Die ze natuurlijk nooit te pakken krijgt. Zulke schattige vogeltjes met wieltjes in plaats van pootjes. Vreemd genoeg laat ze katten met rust. Ze ziet ze niet eens.
Reacties
Een reactie posten