Niet alleen de overwinteraars leven hier als God in Frankrijk, ook de dieren hebben een luizenleven.
Achter de huisjes van de vissers liggen luie katten te wachten tot ze verse vis toegeworpen krijgen. Naast het casino is een grote houten vlonder die toe behoort aan zwerfkatten. Die worden dagelijks gevoed door een aardige jonge vrouw. Missy is gek op haar want zij krijgt ook altijd wat brokjes.
De honden laten zichzelf uit. We zagen af en toe honden loslopen en namen aan dat het zielige zwerfhonden waren. Welnee. Ze hebben een riempje om en worden 'sochtends los gelaten en gaan de rest van de dag hun gang. Je ziet ze overal in Monte Gordo. Ook bij de bushalte. Als de bus arriveert en de deuren gaan open, springen de honden naar binnen. Even een ritje naar de stad. Er is altijd wel iemand die ze wat lekkers geeft. Meestal worden de honden de bus uitgejaagd door de vrouwelijke passagiers. Missy mag ook niet mee in de bus. Zeker onhygiënisch. De taxichauffeur vindt een hond geen probleem.
De meeuwen daarentegen pikken elkaar dood om een stukje vis. Zodra de vloot binnenkomt, hangen ze krijsend boven de bootjes. Maar als er geen visactiviteit is, liggen ze gebroederlijk op het strand. Dat dan weer wel.
Om mijn conditie op te vijzelen neem ik altijd de trap naar de vijfde verdieping. Gisteren waren we de hele dag in de weer geweest dus trakteerde ik mezelf op de lift. In plaats dat hij naar boven ging, zakte hij naar -2. Er stapte een Portugees vrouwtje in met een rollator. Wij drukten ons naar achteren. Maar haar achterwerk bleef tussen de deuren zitten. 'As portas', zei ik. O ja, ze bewoog iets meer naar binnen zodat eindelijk de deuren sloten. Ze stapte uit op de begane grond en drukte voor mij de liftknop in. Op 2. Ik zei: 'Não, cinco.' 'Desculpe', zei ze en drukte op 5. Tchau. Het geeft me een kick als ik één simpel woord in het Portugees kan zeggen. Het begin is er. Gelukkig ben ik nog jong en heb ik alle tijd om vloeiend Portugees te leren spreken.
Afkloppen, famous last words.
Reacties
Een reactie posten