Gisteren lagen er mensen op het strand te zonnen. Kerstmis 2023, Monte Gordo.
Hans en ik waren hier, geloof ik, in 2008. We zaten op een terrasje in de zon. En dan wees ik altijd naar de opblaasbare kerstman en zei: 'Het is Kerstmis en het is 21 graden!'. Het is bijna een wonder, dat je voor die vreselijke Nederlandse winter kunt vluchten. In die tijd was er één strandtentje. De houten loopbrug was nog niet gebouwd. Vreemd eigenlijk want het is toch echt een toeristenplaats. Ook voor Portugezen. Als we toen koffie bestelden, kregen we Nescafé.
Alles gaat voorbij, besef je als je ouder wordt. Toch is dit de beste tijd in mijn leven. Vanaf mijn 20e was ik alleen maar bezig met de toekomst. Als ik maar eenmaal een eigen woning had, een leuke baan, een goede relatie. Altijd hopen dat het leven morgen beter zou zijn. Dat is voorbij, godzijdank. Ik heb ondertussen een fantastische woning, ik hoef niet meer te werken en alleen zijn bevalt me uitstekend.
Als je eenmaal de 70 bent gepasseerd leef je in een surrealistsche wereld. Je uiterlijk komt totaal niet overeen met je innerlijk, is mijn ervaring. Het lijkt me dan ook het beste om op te houden met tellen nadat je je 70e verjaardag hebt gevierd. Het is niet te bevatten. Dadelijk word ik wakker en ben ik, ik zeg maar wat, 99 jaar. Dat is een vorm van absurdisme. Vroeger zeiden oude mensen weleens: 'Weet je hoe oud ik ben? 84 jaar.' Ze konden het zelf niet geloven. Dan pakten ze een oud fotootje van een kleuter: 'Kijk, dat ben ik. Aan het handje van mijn vader.'
Enfin, het is vandaag Kerstmis 2023. Ik kijk af en toe achterom en zie een spoor van mensen en dieren die me ontvallen zijn. Dat hoort er ook bij, helaas. Verdriet, een gebroken hart, rouwen om een geliefde. Dat is ongelooflijk ontnuchterend. Er was me toch een Happy End beloofd? We zouden toch nog lang en gelukkig leven?
Ik mediteer, lees boeken van Carl Jung, hang de Wu Wei filosofie aan. Het komt neer op één ding: Dankbaarheid. Dankbaar zijn voor alles dat je hebt. Overbodige spullen, gewoontes, gedachten en mensen gaan overboord. Ik hoorde laatst een wijze spreuk: Poverty is wanting more.
Ik heb alles al. Ik ben tevreden.
Reacties
Een reactie posten